Fragment uit een artikel door Michaël Bellon — Bruzz Magazine, 8 mei 2024

Een vintage FIAT begrafeniswagen uit de jaren zeventig, die Vo al een tijdje in zijn bezit heeft, roept associaties op met de doods, maar krijgt met dit project een nieuw leven. Op een zeer nadrukkelijke manier zelfs, want het idee van Danh was om er een mobiele bloemenwinkel van te maken.

Blanga Gubbay: “Danh werkt ook vaak met assemblages en het samenvoegen van elementen die afkomstig zijn uit verschillende culturen, of die vormelijk of gevoelsmatig tegengesteld of zelfs onverenigbaar lijken. De poëzie die uit dat contrast voortkomt, is erg aanwezig in zijn sculpturen en installaties. De uitdaging en het grote denkwerk zat in het transformeren van deze unieke auto tot een combinatie van motoren en planten, van mechanische en organische elementen, maar ook in het samenbrengen van twee praktijken –automechanica en bloemenkunst– die vaak als tegenpolen worden beschouwd, en erg gendergebonden zijn.”

“In Brussel is er een lange traditie van opleidingen voor automonteurs, en we hebben in het verleden al samengewerkt met scholen waar automechanica wordt gegeven,” aldus Blanga Gubbay. In september zijn we met Danh naar het Athenée de la Rive Gauche getrokken om het project voor te stellen aan studenten tussen 16 en 18 jaar oud. Zo hebben we een groep van 15 studenten samengesteld die op vrijwillige basis meewerkten aan het uitvoeren van het project, maar ook aan het bedenken ervan.”

Vo: “Ik wist nooit hoe ik dat idee van een mobiele bloemenwinkel moest aanpakken, maar soms moet je gewoon wachten op het juiste moment. De werkwijze sluit ook een beetje aan bij Ikebana (de Japanse kunst om bloemstukken te maken, red.). Ik ben altijd gefascineerd geweest door de manier waarop Sofu Teshigahara (Ikebana grootmeester, red.) werkte. Hij maakte keramiek voor zijn vazen, maar gebruikte evengoed ijzer. Echt wild! Toen de studenten op school een automotor uit elkaar moesten halen en weer in elkaar zetten, vroeg ik hen welke onderdelen geschikt zou- den zijn om als een ‘vaas’ te gebruiken. Dat zijn natuurlijk zaken die ik in mijn studio nooit zou kunnen bedenken. De combinatie van vakgebieden laat je out of the box denken in een zoektocht naar een gemeenschappelijke basis. De ervaring deed mij ook loskomen van vastgeroeste terminologie. ‘Technisch’, ‘creatief’, ‘ambacht’, ‘kunstenaar’? Wat betekenen die termen allemaal, en welke ideologie zit er eventueel achter?” De studenten bedachten ingenieuze systemen om de bloemen in de auto te conserveren en presenteren.

Ze trokken bij wijze van schoolreis ook naar de mooie werkplaats van Vo in Güldenhof bij Berlijn om zich daar over bloemen en bloemschikkunst te buigen. Blanga Gubbay: “Voor ons was dit van bij het begin een project met een open einde. Het proces was belangrijker dan het resultaat.”

• Michaël Bellon, mei 2024

Getuigenissen van de deelnemers

“Wat ik vooral heel leuk vond aan dit project was het werken in groep en dat ik omringd was door goede mensen. Ik had niet verwacht dat het project zo ver zou komen. Ik vond het persoonlijk fijn om aan de slag te gaan met de ideeën van de kunstenaar en zijn entourage. Wat de auto betreft, vind ik de kleine tafels die we hebben gemaakt om de bloemen op te zetten heel leuk. Eerlijk gezegd vind ik ze heel praktisch en mooi om naar te kijken. Ik denk dat we trots kunnen zijn op onszelf, vooral op hetgeen nog zal komen. Ik denk bij mezelf: ‘Ze hebben ons gevraagd om het te doen en we hebben het gedaan’. Het was echt goed. Ik heb er gewoonweg van genoten. Waarom niet nog eens samenwerken?”

• Lilian Ngono

“Het was leuk om de oude lijkwagen om te bouwen. Het is een oude, bijna dode wagen die we hebben getransformeerd in iets levendigs dat we kunnen gebruiken en waarmee we zelfs kunnen werken. Het idee van een bloemenwinkel spreekt me aan. Ik heb deelgenomen aan het project omdat ik altijd zin heb om ervaringen met anderen te delen en om samen te werken met mensen uit andere landen die van mij verschillen. Door aan de auto te werken, heb ik op verschillende vlakken bijgeleerd: loodgieterij, elektriciteit, ... Het was zalig.”

• Assaad Cheikhi

“Wat mij het meest heeft aangesproken in dit project is het idee om een object dat symbool staat voor de dood opnieuw tot leven te brengen. We zien zo’n auto wanneer iemand sterft, maar als we hem als bloemenwinkel op wielen zien, is dat opvallend en raar. Ik heb genoten van het werk, de vrienden, de leerkrachten die het project hebben geleid, de kunstenaar, dat allemaal.”

• Filipe Ribeiro

“Wat ik leuk vond aan het project is de creativiteit rond de auto en de ideeën die de kunstenaar ons gaf. Ik vond het ook cool om te zien hoe we het hout hebben gebruikt om er vormen en de binnenkant mee te maken. In het algemeen vind ik het fijn dat de school ons van al het werkmateriaal heeft voorzien en ons, net zoals de kunstenaar, heeft ondersteund.”

• Zacarias Benali Mimon

“Ik vond de binnenkant van de auto met de dozen heel mooi. De buitenkant stond me iets minder aan door de metalen constructies. Aan het begin geloofde ik niet zo sterk in het project. Maar na verloop van tijd was ik onder de indruk door de transformatie van de auto. Ik vond het leuk dat we op reis gingen om de kunstenaar te bezoeken.”

• David Botiz

“De organisatie was super. De reis was ook zalig omdat we goed werden ontvangen en er lekker hebben gegeten.”

• Alassane Ndiaye

“Ik houd van de kunst van Danh Vo, wat hij met de auto heeft gedaan is echt cool... de link tussen een bloemenwinkel en het idee van de dood en de gedachten aan de hemel. Ik heb er echt van genoten. De reis naar Berlijn was ook echt supergoed georganiseerd.”

• Mohamed Essaouiki