Lake Life

Toen Kunstenfestivaldesarts me vroeg om een werk te maken voor een jong publiek, herinnerde ik me hoe de interactieve stukken Worktable en In Many Hands – die volledig voor een volwassen publiek waren gemaakt – zoveel beter werden wanneer er ook jongeren aanwezig waren. Ik wist dat ik een plaats wilde creëren waar publieken van verschillende leeftijden samen tijd kunnen doorbrengen, vooral met mensen die ze niet kennen.

Al vroeg in het proces leerden we over het verhaal van de Changelings – het is een mooie spiegel voor hoe mensen kunnen genieten van transformatie, of die juist afwijzen. Het toont hoe ze kunnen genieten van het Andere in zichzelf en in elkaar, of het juist afwijzen. Wij schreven ons eigen Changeling-verhaal om hun heroïsche nieuwsgierigheid, empathie en verbeelding te vieren – vaardigheden die mij ook behoorlijk Menselijk lijken [Changelings zijn personnages van Star Trek: Deep Space Nine – red].

Over transformatie gesproken: jonge mensen en tieners worden soms beschreven als mensen die nog niet volledig mens (lees: volwassen) zijn, maar ik denk dat uitzoeken hoe je mens kunt zijn een levenslang proces is, ongeacht leeftijd.

Een paar weken voor de première vond dit gesprek tussen Camila Marambio en Cecilia Vicuña zijn weg naar mij:

Camila Marambio – Dus, mijn vraag is: hoe kunnen we ons van deze stijfheid losmaken voor ze ons doodt?
Cecilia Vicuña – Ik denk door een manier te vinden om op te lossen… Ik ontdoe me van elke definitie van menselijkheid die ik ken. En op dat moment denk ik dat ik transparant word. Ik heb oefeningen gedaan waarbij ik in staat ben onzichtbaar te worden… Toen ik dit als tiener voor het eerst probeerde, leerde ik boeken in een boekenwinkel te stelen voor de ogen van de verkoper… Het is de kunst om vloeibaar te worden, een vloeibare vorm aan te nemen. (Extract uit het boek Slow Down Fast, A Toda Raja, Errant Bodies Press, 2019)

• Kate McIntosh
• Avril 2023