Van gevangenen tot reizigers, mensen hebben vele soorten eenzaamheid doorstaan of opgezocht. Velen namen hun toevlucht tot het schrijven van brieven als communicatiemiddel met hun naasten. Sam Melville heeft dit gedaan vanuit de hoogbeveiligde gevangenis van Attica, waar hij opgesloten werd nadat hij in 1969 verschillende regeringsgebouwen had opgeblazen uit protest tegen de Vietnamoorlog. In Attica speelde hij een sleutelrol in het versterken en verenigen van de verdeelde kampen en rassen van gevangenen in de strijd voor gerechtigheid en menselijke behandeling, wat uiteindelijk leidde tot de beruchte opstand in de gevangenis van Attica in 1971. Hij zou tijdens de opstand door de politie dodelijk worden neergeschoten.

Voor zijn opsluiting, sprak Sam herhaaldelijk zijn teleurstelling uit voor anderen en handelde hij bij voorkeur alleen. Eenmaal in de gevangenis, na een eerste fase van isolement en totale wanhoop, kwam hij al snel in aanraking met verschillende zwarte en Latino leiders. Naarmate zijn relatie met andere gevangenen groeide, veranderde zijn perceptie van wat er op Attica mogelijk was. Een dag voor zijn dood, tijdens de rellen in Attica, terwijl hij in een rij van medegevangen stond die elkaar vasthielden, zij hij tegen een onderhandelaar: “Wat er ook gebeurt, vertel iedereen dat de mensen hier zo samen zijn als ik ooit hoopte dat ze buiten de gevangenis samen konden zijn.”

De tekst die gebruikt wordt in Letters of Attica is een hercompositie van fragmenten van Sam’s brieven die tussen 1969 en 1971 in de gevangenis zijn geschreven.