“Bevat wat we nu creëren alle tekenen van de turbulentie die rondom ons plaatsvindt? Of moeten we wat we maken nog verfijnen zodat het meer geëngageerd en politiek is?”

• Bruno Beltrão, The New York Times, 29.10.2019

Hoe blijf je in beweging als de actuele politieke en sociale situatie in je land alles lijkt te verlammen als een giftige mist? Als intimidatie en haat vrijheid, solidariteit, gelijkheid en democratie splijten en verstikken? De weerstand van de Braziliaanse artistieke scène komt traag op gang. Zo overweldigend groot was de stem en steun van het volk voor het ultrarechtse autoritarisme waarvan president Jair Bolsonaro voor internationale kunstenaars en intellectuelen het symbool is.

Bruno Beltrão, de sinds twintig jaar internationaal gevierde Braziliaanse choreograaf, was niet verbaasd door de radicale ruk naar rechts en de fascistische bewegingen in zijn land en elders. Al in zijn laatste stuk Inoah, intens als een bliksemende stormnacht, ging het over onoplosbare conflicten en gewelddadige sociale tegenstellingen. Een stedelijk gevecht tussen ontmoeting en confrontatie, agressie en overdaad, vijandigheid, solidariteit en wederkerigheid. Net zoals William Forsythe in het ballet een revolutie teweegbracht, zo doet Beltrão dat met hiphop. Hij verweeft stijl en houding van urban dance met de principes van hedendaagse dans. Zijn bewegingsvocabulaire bestaat uit snelle dynamische wijzigingen, hoge sprongen, head spins, salto’s, snelle kicks en duizelingwekkende twists. Zijn intense Grupo de Rua choreografieën worden gekenmerkt door fysieke heftigheid en een analytisch begrip van muziek en ruimte. De pulserende energie, lichamelijke aanwezigheid en hoge virtuositeit van het gezelschap betoveren het publiek over de hele wereld.