Een briesje lijkt door de Hortahal te waaien. Kunstenaar en componist Tarek Atoui staat bekend om zijn minutieuze en tegelijk vrije verkenning van hoe geluid materialen laat trillen. Als centrale gast maakte hij tijdens de festivaleditie van 2017 indruk met een tentoonstelling en een concertreeks. Zijn sculpturen vormen unieke instrumenten die uitnodigen tot intuïtieve interactie, waarbij beweging en geluid elkaar wederzijds beïnvloeden en sturen. Choreograaf Noé Soulier, die hoge ogen gooide tijdens de editie van 2022, deconstrueert dans tot gebaren en onzichtbare relaties via snelle en complexe verschuivingen die het publiek treffen met de directheid van een windvlaag.

Ondanks hun verschillende praktijken delen Atoui en Soulier een fascinatie voor beweging en het (on)zichtbare. Het festival bracht de twee kunstenaars samen om een voorstelling te creëren die grenzen verlegt en disciplines overstijgt: geluid wordt vermengd met choreografie, lichamen met materialen, het menselijke met het niet-menselijke. De Hortahal wordt getransformeerd tot een magische plek waar actie en reactie voortdurend worden geherdefinieerd. Of worden ze gedragen door dezelfde onzichtbare luchtstroom die tussen lichaam en sculptuur circuleert?