Tussen 1960 en 2020 had Josefina Orlaineta, de moeder van Anacarsis Ramos, meer dan veertig verschillende jobs. Anacarsis trok naar Mexico-Stad om er theater te gaan maken en in het reine te komen met zijn identiteit als homoseksuele man. In Mi madre y el dinero onderzoeken ze nu samen Josefina’s relatie met geld en vermengen daarbij economische beschouwingen met theatrale fictie. Ze staan stil bij Josefina’s vele baantjes en ontdekken dat er achter haar verkoopstechnieken een onbewust acteertalent schuilt. Op het podium vullen ze samen worsten, alsof ze de scènes volproppen met herinneringen.

De voorstelling is ook een kritische bevraging van het theater: Ramos maakt zich vrolijk over de obsessie van Europeanen met documentair theater en het belang dat zij hechten aan een moeder die zichzelf speelt op scène. Ze halen ongedwongen herinneringen op en trekken parallellen tussen het precaire theaterleven en dat van Josefina. De hiërarchie van kennis – meestal verbonden met sociale klasse – wordt omgedraaid wanneer Josefina video tutorials wil maken om jonge artiesten in financiële moeilijkheden te helpen. Mi madre y el dinero zet ons aan het denken over klassenschaamte, hoe werk de familiale context binnendringt, en de complexe overwegingen bij het vertellen van iemands leven.