Mohamed El Khatib ontwikkelt als auteur, regisseur en beeldend kunstenaar projecten die zich tussen performance, literatuur en cinema bevinden. Via intieme en sociale verhalen stimuleert hij ontmoetingen tussen kunst en mensen die er ver vanaf staan. Zo vroeg hij bijvoorbeeld een poetshulp en een klassieke danseres om hun vaardigheden te evalueren (Moi, Corinne Dadat) en nodigde hij 58 supporters van Racing Club Lens uit op het podium (STADIUM). Met kinderen van gescheiden ouders stelde hij zich de vraag, zowel op de radio als op het scherm, welke verhalen families kunnen voortbrengen. In samenwerking met de historicus Patrick Boucheron schetste hij een populaire versie van de kunstgeschiedenis met behulp van een sneeuwbal. Met kunstenares Valérie Mréjen bedacht hij een museumbezoek waarin de zaalwachters het woord nemen. Naast de creatie van theatervoorstellingen ontwikkelde Mohamed El Khatib een plastisch onderzoek in samenwerking met verschillende kunstenaars. In de Savoie gaf hij samen met Valérie Mréjen de aanzet voor creatie van het eerste kunstencentrum in een bejaardentehuis. Bij de Collection Lambert in Avignon zette hij een tentoonstelling op waarvoor hij kwetsbare ‘curatoren’ van de Fondation Abbé-Pierre in contact bracht met de personeelsleden van het museum. Voor Mucem stelde hij de monumentale tentoonstelling Renault 12 samen, geïnspireerd door de autoreizen van Frans-Maghrebijnse families. Mohamed El Khatib is geassocieerd kunstenaar bij Théâtre de la Ville in Parijs, bij Théâtre National de Bretagne en bij Théâtre National Wallonie-Bruxelles.