De in Berlijn gevestigde Libanese actrice, schrijfster en regisseuse Lina Majdalanie produceerde samen met Rabih Mroué een reeks theaterstukken, waaronder Biokhraphia (2002), Appendice (2007), Photo-Romance (2009), 33 rpm and a few seconds (2012), Borborygmus (2019), Sunny Sunday (2020) en Hartaqāt (2023). In 2006 regisseerde ze ook de video I had a dream, mom en het internetproject Lina Saneh Body-P-Arts Project, dat in 2009 werd verwerkt tot een installatie. Haar werk onderzoekt thema's als burgerschap, de rol van de mens in de publieke ruimte en, meer specifiek, de positie van het lichaam in een tijdperk van globalisering, het internet, virtuele beelden en de alles controlerende maatschappij. Daarnaast cureerde Majdalanie tentoonstellingen zoals Motion-Less (2009), Vues (2015), Beyond Beirut (2016), Relatively universal (2017) en No One’s Land (2023). Ze gaf ook les aan verschillende universiteiten in Beiroet, aan de Haute École d’Art et de Design in Genève (2008-2013), DasArts in Amsterdam (2012) en de Goethe Universiteit in Frankfurt (2016 en 2021).