Juni 1942, kort voor de razzia van de Wintervelodroom in Frankrijk. Mado is 10 jaar oud; ze steekt de grens tussen de bezette zone en de vrije zone over met een groep vreemdelingen, zonder haar ouders. De groep wordt vergezeld door een smokkelaar, die Mado’s moeder eerder betaalde met wat dure stoffen. Ze steekt ‘s nachts de grens over en neemt alleen de trein naar Vichy, waar ze voor enkele jaren zal worden opgevangen door een boerenfamilie in de Auvergne. Vertrekkend vanuit het verhaal van Mado, haar grootmoeder, neemt Léa Drouet ons mee in haar nieuwe creatie, Violences. In haar werk laat Léa geen direct geweld zien, maar de omstandigheden waaronder het legitiem wordt. Alleen op het podium, in een zandbak, bouwt en ontmantelt ze bouwsels van muren, landschappen, grenzen, waarlangs het verhaal zich ontwikkelt. Het verhaal van Mado resoneert doorheen recente gebeurtenissen – zoals het verhaal van Mawda, een tweejarig Koerdisch meisje dat werd doodgeschoten door een Belgische politieagent in 2018 – ze weerspiegelen wat hedendaags geweld en vormen van verzet kunnen zijn. Hoewel zand meestal alle sporen opslorpt en vaak ook sporen van geweld uitwist, bevat het hier ook de belofte van toekomstige configuraties. Configuraties die Léa Drouet, verwijzend naar een spelend kind, voor onze ogen uitprobeert en presenteert.

Zie ook: Kids 

Vanwege de SARS-CoV-2 crisis werden wij genoodzaakt dit project te annuleren