PeuP- is een bijeenkomst. Een zintuiglijke ontmoeting waar woorden hetzelfde gewicht hebben als beelden en herinneringen worden geconstrueerd en gedeconstrueerd. Het heden. De video. Is hybride. Ieder heeft een andere ervaring en houdt er verschillende beelden aan over, spectraal als licht dat door een kristal dringt. Het is onvolledig maar niets ontbreekt. Vol met lucht zijnde, ademt het. Fysieke golven die de huid aanraken van hen die aanwezig zijn. De afwezigen zijn beelden maar zij zijn ook entiteiten die kunnen aanraken. Ze hebben naar elkaar geluisterd en ze geven ruimte aan de dingen om in de onbekende ruimten te verzinken. Wil je dat verhaal? Ik zal opnieuw beginnen. 

We geloven in de verbeelding en haar vermogen om een nieuwe wereld te bouwen. Zeventien mensen ontmoetten elkaar in een blauwe ruimte zonder een script te volgen; ze maakten golven van bewegingen, gedachten, gevoelens, lucht en water. Het was koud en vochtig en we voelden vermoeidheid en we onderzochten elkaar. Vragen en antwoorden, handen en ogen, en een camera. Verschijnend en verdwijnend in een blauwe ruimte die aanvoelt als oude, stoffige, fluwelen gordijnen. De zoetheid van verloren herinneringen. De gemeenschappelijke ruimte die ontstaat uit samen geconstrueerde herinneringen. PeuP- is ook de gewelddadige daad van het organiseren, van het bijeenbrengen van dingen volgens een bepaald criterium. PeuP- is ook wat verloren raakt bij dit proces. We zullen verlangens vervullen waarvan je niet weet dat we ze hebben. Het concrete van de beelden kan abstract worden door de duur. 

Carolina Mendonça (dramaturg)