Ana Torfs gebruikt film en video als een caleidoscoop van het geheugen. Tussen documentaire en fictie in, met onderwerpen die niet noodzakelijk "actueel" zijn, verschijnt de wereld van Ana Torfs in fragmenten, in onbelangrijke details. Maar de subtiele combinatie daarvan brengt een fascinerend en onverwacht beeld van de geschiedenis. Boven actie en een bewogen fresco van gebeurtenissen verkiest zij een soort lumineuze stilte. De camera blijft stilstaan op gezichten, landschappen en voorwerpen. Ze roepen een verleden op dat ons onmiddellijk aanspreekt en dat hoewel vertrouwd ook afstandelijk kan overkomen en moeilijk te duiden is. De Beethoven die ze in haar Zyklus von Kleinigkeiten (Cyclus van Kleinigheden) evoceert lijkt zeer verschillend van de figuur die wij kennen. Maar kennen we Beethoven eigenlijk wel?