Encyclopédie de la parole / Joris Lacoste, Pierre‑Yves Macé, Sébastien Roux & Ictus Parijs / Brussel
Encyclopédie de la parole
De Encyclopédie de la parole is een artistiek project dat het gesproken woord in al zijn vormen verkent. Sinds september 2007 verzamelt de Encyclopédie de la parole alle soorten opnamen en inventariseert ze in functie van specifieke fenomenen die bepalen hoe mensen spreken, zoals het tempo, de choraliteit, het timbre, de nadruk, de spatiëring, het residu, de saturatie of de melodie. Elk van deze noties vormt een trefwoord van de Encyclopédie, voorzien van een klankvoorbeeld en een korte uiteenzetting.
Op basis van deze collectie, die ondertussen meer dan 1000 documenten bevat die gratis te beluisteren zijn via de website, creëert de Encyclopédie de la parole klankstukken, performances, voorstellingen, conferenties, concerten en installaties.
De Encyclopédie de la parole wordt geleid door een collectief van dichters, acteurs, plastisch kunstenaars, ethnografen, muzikanten, curatoren, regisseurs, dramaturgen, choreografen en radioproducers. Zijn motto is: "We zijn allemaal experten op het vlak van spreken".
De Encyclopédie de la parole heeft het label Europees jaar van het cultureel erfgoed 2018 gekregen. Het initiatief wordt gesteund door ARCADI – Fonds de Soutien à l'Initiative et à la Recherche en door het Centre National de la Cinématographie – DICREAM.
www.encyclopediedelaparole.org
Ensemble Ictus
Ictus is een Brussels hedendaags muziekgezelschap, dat sinds 1994 onder één dak huist met de dansschool P.A.R.T.S. en het gezelschap Rosas (geleid door Anne-Teresa De Keersmaeker), waarmee het al veertien producties heeft opgezet, van Amor Constante tot Vortex Temporum. Het gezelschap werkte daarnaast nog met andere choreografen, zoals Wim Vandekeybus, Maud Le Pladec, Eleanor Bauer en Fumiyo Ikeda. Ictus is een vast collectief bestaande uit een twintigtal muzikanten (onder wie orkestleider Georges-Elie Octors). Ictus koos vanaf het prille begin voor het gemengde statuut van "elektrisch orkest", door bijvoorbeeld een klankingenieur aan te werven als instrumentalist. Ictus stelt elk jaar een seizoensprogramma samen, samen met partners het Kaaitheater en Bozar. Hierdoor kan het experimenteren met nieuwe programma's voor een breed publiek dat houdt van theater, dans en muziek. Sinds 2004 is het gezelschap ook in residentie aan de Opera van Lille. Ictus verkent voorts nieuwe formats en luisteromstandigheden: heel korte of heel lange concerten, verrassingsprogramma's (de Blind Dates in Gent), becommentarieerde concerten, concert/festivals waarbij het publiek zich vrij kan bewegen tussen de podia (de befaamde Liquid Rooms die in heel Europa werden voorgesteld). Tenslotte leidt Ictus een studiecyclus: een Advanced Master in de vertolking van hedendaagse muziek in samenwerking met de School of Arts in Gent. Meer informatie, een blog en veel audiomateriaal zijn beschikbaar op de website.
Pierre-Yves Macé
De muziek van Pierre-Yves Macé bevindt zich op het kruispunt van de hedendaagse compositie, de electroakoestische creatie, de sound art en een zekere rockgevoeligheid. Zijn werk berust in belangrijke mate op de noties van recyclage, toe-eigening en citaat. De cyclus Song Recycle voor piano en luidspreker, een work-in-progress opgestart in 2010, is opgebouwd uit bewerkte vocale amateurperformances die van YouTube zijn geplukt. Zijn muziek wordt uitgebracht op de labels Tzadik, Sub Rosa en Brocoli. Ze wordt vertolkt door de ensembles Cairn, l’Instant Donné, l’Orchestre de chambre de Paris, Hong Kong Sinfonietta, les Cris de Paris, le collectif 0 (“zéro”). Hij werkt samen met de kunstenaressen Hippolyte Hentgen, de schrijvers Mathieu Larnaudie, Philippe Vasset, Pierre Senges, Julien d’Abrigeon,en componeert de muziek voor voorstellingen van Sylvain Creuzevault, Christophe Fiat, Joris Lacoste, Anne Collod en Fabrice Ramalingom. In 2014 is hij laureaat van de residentie Hors les murs (Institut Français) voor het project Contreflux. Met de steun uit 2009 van de Université de Paris 8 verschijnt in 2012 zijn doctoraatsstudie in de muziekwetenschap bij de Presses du réel met als titel Musique et document sonore.
Sébastien Roux
Sébastien Roux componeert experimentele muziek die hij aabiedt in verschillende formats, zoals cd's en vinylplaten, luistersessies, installaties of klankwandelingen en radiofonische werken. Hij experimenteert met luisteromstandigheden, soundscapes en composities vertrekkend vanuit vormelijke beperkingen. Sinds 2011 ontwikkelt hij een benadering vanuit het principe van de klankvertaling, waarbij een reeds bestaand werk (visueel, muzikaal of literair) als partituur wordt gebruikt voor een nieuw auditief werkstuk. Hij werkt samen met de gezelschappen Dedalus en GEX. Parallel hiermee werkt Roux regelmatig samen met kunstenaars afkomstig uit andere disciplines. Hij werkt samen met de auteur Célia Houdart en de scenograaf Olivier Vadrot aan transdisciplinaire en in situ projecten. Met de Amerikaanse choreografe DD Dorvillier werkt hij rond de relatie dans-muziek. Hij kreeg opdrachten en residenties via EMPAC, Deutschlandradio Kultur, WDR, ZKM, RSR, GRM, La Scène Nationale de Montbéliard, La Muse en Circuit, CESARE en GMEM – CNCM. Hij was laureaat van de Villa Medici hors-les-murs (USA, 2012) en van de wedstrijd voor radiofonische kunst van La Muse en Circuit. Hij resideerde in de Villa Medici in Rome (2015-2016).
Joris Lacoste
Joris Lacoste schrijft voor het theater en de radio sinds 1996, en maakt zijn eigen voorstellingen sinds 2003. Zo creëerde hij in 2005 9 lyriques pour actrice et caisse claire in de Laboratoires d'Aubervilliers, en in 2007 Purgatoire in het Tréâtre national de la Colline, een instelling waarvoor hij ook geassocieerd auteur was. Van 2007 tot 2009 was hij codirecteur van de Laboratoires d'Auberviliers. In 2004 startte hij het project Hypnographie op, om de artistieke toepassingen van hypnose te verkennen. Binnen dat kader creëerde hij het radiohoorspel Au musée du sommeil (France Culture, 2009), de tentoonstelling-performance Le Cabinet d'hypnose (Printemps de Septembre Toulouse, 2010), het theaterstuk Le vrai spectacle (Festival d'Automne in Parijs, 2011), de tentoonstelling 12 rêves préparés (GB Agency Paris, 2012), de performance La maison vide (Festival Far° Nyon, 2012) en 4 prepared dreams (for April March, Jonathan Caoutte, Tony Conrad and Annie Dorsen) in New York in oktober 2012. Hij startte ook twee collectieve projecten op: het project W in 2004 met Jeanne Revel, dat de notie van theatrale representatie bestudeert, seminaries organiseert en performatieve spellen produceert, en de Encyclopédie de la parole en 2007, waarmee hij de voorstellingen Parlement (2009), Suite n°1 ‘ABC’ (2013), Suite n°2 (2015) en Suite n°3 ‘Europe’ (2017) creëerde.
