Daniela Ortiz (Peru, 1985 – woont en werkt in Urubamba) wekt in haar werk visuele naratieven op waarin de concepten van nationaliteit, racialisering, sociale klasse en gender verkend worden om de structuren van koloniale, patriarchale en kapitalistische macht kritisch onder de loep te nemen. Haar recente projecten en onderzoek gaan dieper in op het Europese controlesysteem voor migratie en de wortels ervan in kolonialisme en de legale structuur die door instellingen opgericht werd om geweld tegen geracialiseerde gemeenschappen te doen oplaaien. Ze heeft ook projecten opgezet waarin ze de uitbuiting van huispersoneel door de Peruviaanse hogere klasse aankaart. In haar recent artistiek werk richt ze zich opnieuw tot visueel- en handwerk, met kunstwerken uit keramiek, collages en formats zoals kinderboeken om afstand te kunnen nemen van de eurocentrische esthetiek van conceptuele kunst. Naast haar artistieke praktijk is ze alleenstaande moeder van een vierjarig kind, geeft ze lezingen, workshops en neemt deel aan verschillende debatten. Ze strijdt tegen het Europese controlesysteem voor migratie en institutioneel racisme.